بصیرت

بخش اول

پیش از هر کلامی، به بررسی معنای واژه ی تکفیر می پردازیم :
در زبان عربی ابواب مختلفی برای ساخت افعال وجود دارد. وقتی ریشه ای را از یک باب به باب دیگر می بریم ، معنای آن ریشه مطابق با همان باب تغییر می کند. تکفیر ، از ریشه ی ” ک ف ر ” است و به باب تفعیل برده شده است و معنای مختص این باب را گرفته است. این باب چند معنا دارد اما معنایی که مورد نظر ما است و در عرب برای این کلمه استعمال می شود؛ نسبت است. یعنی ریشه ی فعل را به شخص یا چیز دیگری نسبت می دهیم. مثلا وقتی می گوییم “فسّقتُه” یعنی به او نسبت فسق دادم یا می گوییم “کذّبته"  یعنی به او نسبت دروغ دادم. ریشه “ک، ف، ر” هم وقتی به باب تفعیل می رود، معنای نسبت را به خود می گیرد، “کفّرته” یعنی به او نسبت کفر دادم. تکفیر که مصدر این باب است به این معناست : تکفیری یعنی کسی که به دیگران نسبت کفر و بی دینی می دهد و چون وهابیت ملعون ، به شیعیان نسبت کفر می دهند ؛ به آن ها تکفیری گفته می شود.
این واژه در ادبیات فارسی روز ، در توصیف گروه های در حال رشد از مسلمانان تند رو و طلاب انشعابی سنی اطلاق می شود. این گروه، حکم ارتداد دیگر مسلمانان را برای خود محفوظ می دانند و برای مجازات آنان اقدام می کنند.
واژه ی تکفیر، از کلمه ی عربی کفر مشتق شده است. شخص تکفیری، دیگر مسلمانان را متهم به ناخالص بودن می کند.

                                                                                                                                                                                                                          ادامه دارد …

صفحات: 1· 2